MYLOGO

Basisbehoeften zijn belangrijker dan je denkt.

De belangrijkste functie van onze hersenen is ons in leven houden. De hersenen voeren deze functie uit onder andere door een aantal vernuftig, ingebouwde signalen welke we na verloop van tijd, onmogelijk kunnen (blijven) negeren. Ademhaling, slaap, dorst, honger, aanraking of genegenheid en veiligheid; vandaar de naam: basisbehoeften.

Neem bijvoorbeeld honger. Honger is een signaal dat ons dwingt om voor onszelf te zorgen en in leven te blijven door opzoek te gaan naar voedsel. Ons hongergevoel is een ingebouwd mechanisme welke gereguleerd wordt met behulp van twee hormonen ghreline en leptine.  Ghreline komt vrij wanneer het tijd wordt om voedsel te nuttigen en zorgt voor het bekende, onaangename hongergevoel. Hoe meer ghreline, hoe meer hongergevoel we ervaren. Leptine doet het tegenovergestelde. Zij geeft het stopsignaal wanneer wij genoeg voedsel binnen hebben, zodat wij ons niet dood eten. De hoeveelheid leptine in het lichaam is het hoogst vlak na een maaltijd. Deze zal geleidelijk afnemen, in de loop van de uren, terwijl ghreline opnieuw langzaam toeneemt.

Zonder hongergevoel zouden we het nut van de inname van voedsel over het hoofd zien en daardoor snel komen te overlijden.

Honger voor aanraking en genegenheid is ook van levensbelang. Het is weliswaar minder voor de handliggend in vergelijking met de behoefte aan eten en drinken, maar de gevolgen van een verwaarloosde behoefte aan aanraking en genegenheid zijn niet mals. De wetenschap heeft uitgewezen dat de mens de meest sociale is, van alle apensoorten. Wij hebben waardevolle sociale verbindingen écht nodig om te gedijen. Het negeren of verwaarlozen van deze behoefte leidt tot complexe fysieke- en geestelijke gezondheidsproblemen.

Wij leven in een tijdperk waarin de gemiddelde mens zijn mobiele telefoon vaker aanraakt dan een ander persoon

Het leven speelt zich in toenemende mate vooral online af. De moderne wereld heeft met technologie een pseudo-sociale verbondenheid gecreëerd. Deze schijnverbondheid wordt gekenmerkt door instant online toegang tot letterlijk iedereen op aarde. De belofte is de toegang tot elkaar, maar de realiteit is een oppervlakkige nabootsing van echte verbondenheid; want “toegang hebben” zorgt nog niet voor de verbinding zelf. Ironisch gezien is het gebrek aan echte verbondenheid goed te onttrekken aan de hand van hoe wij omgaan met het online bestaan.

Onze inadequaat beantwoorde behoefte aan genegenheid en het aanleggen van waardevolle verbindingen is goed te zien aan alle (coping) aanpassingsgedrag welke wij ontwikkeld hebben om deze behoefte enigszins te maskeren en compenseren. Bendevorming, geweld, vandalisme, ruzies en ongewenste omgangsvormen zijn voorbeelden van compensatiegedrag. Je hebt ook bekendere versies zoals verslavingen: eetverslaving, seks-, werk-, gok-, alcohol-, afvallen- en drugsverslaving. Andere minder zichtbare vormen van behoefte aan echte verbondenheid zijn bijvoorbeeld consumerisme en spiritueel toerisme. Ondanks de welvaart waarin we leven, stijgt de eenzaamheid onder mensen van alle leeftijdscategorieen, alsook het gebruik van antidepressiva.

Aanraking is zo essentieel dat het over het algemeen bekend is dat het isoleren van een gevangene (of een zieke) een van de meest wrede straffen is die er bestaat.

Er is steeds minder sociaal aan sociale media.

Meer en meer wordt sociale media een platform om (vaak anoniem) te compenseren voor de leegte en schreeuwende behoefte aan oprechte aandacht. Op twitter zie je tegenwoordig steeds meer mensen die als een heuse veilingmeester bedelen, verleiden, eisen en manipuleren om meer volgers te verkrijgen. Alsof het om handdoeken zegeltjes van de AH gaat. Er wordt geen woord gerept over de ander als persoon te leren kennen, wederzijdse interactie of kennisverrijking. Het gaat slechts om de vermeende en daarom begeerde status van veel volgers hebben. Want daarmee kun je over een grotere audiëntie beschikken om daaroverheen nog meer Ikke-Ikke berichten te spuien. De tragedie van sociale media is dat het een pseudo-intimiteit creëert waarbij wij aan de hand van kleine stukjes informatie, menen de ander goed te “kennen”. Onder deze pseudo-intimiteit schuilt een harde waarheid: de kwaliteit en kwantiteit van onze collectieve, échte verbondenheid holt hard achteruit.

De werkelijkheid in dit tijdperk van instant online connecties, is dat de individu voor het eerst sinds mensenheugenis nog nooit zo alleen is geweest.

Wat kun je doen om eenzaamheid en alleen-zijn te verminderen

1. Stel je echt open: Elke ontmoeting heeft potentie. Onderzoek jouw eigen vooroordelen en angsten of zelfs snobisme met betrekking tot mensen ontmoeten. Denk je dat je je met alleen een bepaald soort/groep mensen wilt associëren? Waarom? Kan het zijn dat je bewust of onbewust mensen al mentaal afschrijft omdat je ervan uitgaat dat ze niets nuttigs toe te voegen hebben aan jouw leven? Onze eigen aannames en associaties werken soms als belemmeringen waardoor we kansen mislopen.
2. Initieer het contact: Waar wacht je op? Als je iets wilt moet je zelf de beweging maken om het te bereiken. Stap uit je comfortzone en zoek contact, wees creatief hierin. Aan de andere kant van jouw vraag staat ook maar een mens of mensen. Wat is het ergste wat mis kan gaan? En is dat werkelijk zo’n ramp?
3. Laat de strategie maar varen: Wanneer je een doel hebt met betrekking tot het vergroten van jouw netwerk ga je vaak selectief aan de slag. Laat dat varen. Schakel alle filters uit en zet enkel jouw nieuwsgierigheid en vriendelijkheid aan. Denk niet in termen hoe nuttig de ander voor jou kan zijn of welke deuren de ander voor jou kan openen. Contact hoeft niet altijd ergens toe te leiden. Wees eerder geinteresseerd dan interessant. Vriendelijkheid wint. Stel je gewoon open zonder agenda en laat het proces zijn natuurlijke gang gaan.
4. Durf te vragen: Laat mensen weten wat je wilt, waar je behoefte aan hebt. Bewustwording is het begin. Mensen kunnen niet ruiken waar je behoefte aan hebt. Jij zou dit telkens op duidelijke en oprechte wijze moeten communiceren.
5. Hou rekening met verschil in behoefte: Hou rekening dat afwijzing of nul op het rekest niet per se over jou gaat. Respecteer dat. Mensen zijn bezig met hun eigen kwesties, de timing is niet altijd optimaal en er kan een mismatch van behoeften zijn. Hou de eer aan jezelf. Laat je niet ontmoedigen door dergelijke situaties. Scheer niet iedereen over een kam. Hou de moed er in en blijf het contact initiëren.
6. Wees het verschil: Wie vriendschap wilt, moet vriendelijk zijn. Wie contact wilt moet contact zoeken en zich benaderbaar opstellen. Wie liefde wilt moet liefdevol zijn en liefde geven. Wie ontvangen wilt, moet bereid zijn om eerst te geven. Neem het initiatief, wees betrokken, wees geduldig. Wees dienstbaar: komt eerst brengen in plaats van halen. Wees het verschil die je graag wilt zien.

Chinello Ifebigh (voormalig MKB’er) is een gecertificeerd  extern vertrouwenspersoon voor organisaties binnen diverse sectoren. Daarnaast heeft ze een praktijk voor particulieren waarbij zij werkzaam is als gecertificeerd Knuffeltherapeut  en Psychosociaal Ondersteuner. Zij is de ontwikkelaar van de Cliënt Nurturing Method®. Een unieke en zeer effectieve methode welke de druk van de ketel haalt; en door middel van nurturing, een boost geeft aan het algehele welzijn van de cliënt. Voor meer informatie raadpleeg haar websites. Zakelijk:chinelloifebigh.com Particulier: the-confidante.nl